Bu, idman yarışı yox, ölkeden gedenlerin qaçışıdır.
Ermeni metbuatı tez-tez Serj Sarksyanın “giley” dolu fikirlerini sitat getirerek qeyd edir ki, bes, Azerbaycanın “günahı” üzünden ölkeleri regional layihelerden kenarda qalıb, beynelxalq ictimaiyyet ise susur. “Utanmasan oynamağa ne var ki,”-deyib babalarımız. Göründüyü kimi Serj Sarksyan ne “oynayanda” utanır, ne de şer-böhtan danışanda xecalet çekir. Çünki bu toplum bütövlükde utanmaq hissinden mehrumdu. Bu “deyme-düşer” rehber, xeleflerinin sehvlerini tekrarlayaraq, Dağlıq Qarabağ münaqişesinin helline dair danışıqlara başlayan meqamda aradan çıxanda, sözüne emel etmeyende, qonşu dövletin erazisine göz dikende bilmirdi ki, ofsaytda qalacaq?! Sarksyan hakimiyyeti zebt etdiyi üçün, ölkesinde özbaşınalıq, herc-merclik baş alıb getdiyine ve işğalçılıq mövqeyinden daşınmadığına göre ne vaxtsa özü qınaq obyektine çevrileceyini yeqin ki, ağlına bele getirmirmiş. Siyasi ekspertlerin fkirince ,sade ermenistan vetandaşları da, muxalifet numayendeleri de, elece hakimiyyeti temsil eden bir çox qurumlar da indiki iqtisadi tenezzul şeratinde ölkeleri haqqinda qeyri-nikbin ehval-ruhiyyededirler. Resmi statistikaya göre ermenistandan son 6-7 ilde xarici ölkelere kütlevi axın müşahide olunur. BMT-nin açiqladığı resmi melumatda bildirilir ki, tekce öten il on minlerle ermenistan vetandaşı xarici ölkelerde qaçqın statusu almaq üçün müraciet edib. Ölke iqtisadiyyatının iflic veziyyetde olması, emek qabiliyyetli ehalinin böyük bir qismini miqrant kimi MDB ve Avropa ölkelerine üz tutmağa vadar edib. Hetta indi esas mübahise predmeti olan Dağlıq Qarabağda bir rayonun ehalisi qeder insan yoxdur. Onların da ekseriyyeti işğaldan sonra mecburi yerleşdirilen insanlardır. Sosial veziyyeti günden-güne pisleşen o biçareler orada çox könülsüz ve qorxu içinde yaşayırlar. Bunun da esas sebebi her an hemin bölgede herbi emeliyyatların berpa oluna bileceyidir. Son iller ermenistanın özünü bir milyondan artıq adam terk edib. Siyasi ekspertler İraqda, Efqanıstanda herbi emaliyyat zamanı eziyyet çeken ermenilerin bele indiki durumda Dağlıq Qarabağda meskunlaşmaq istememesi qenaetindedirler. Çünki hemin insanlar bu “meskunlaşmanın” müveqqeti xarekter daşıdığını, ne vaxtsa yeniden qaçqın düşeceklerini yaxşı bilirler. Ona göre de heç bir şirin vede inanmır ve başqa dövletin zebt olunmuş torpağında yaşamaq istemirler.
Bu gün ermenistanda gergin ve tehlükeli prosesler gedir. Sosial-iqtisadi böhran ve hakimiyyetin seristesizliyi fonunda müxalifet güc nümayiş etdirir, ardı-arası kesilmeden siyasi aksiyalar keçirir ve sözün heqiqi menasında ölkelerinin indiki iqtidar terefinden uçuruma yuvarlandığı fikirindedirler. Müxalifet “liderleri” ermenistan-Azerbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişesinin helli istiqametinde indiye qeder her hansı razılığa gelinmemesini, bundan evvelki ve mövcud iqtidarın birbaşa günahı olduğunu vurğulayırlar. Onlar bu problemin hellinin uzadılmasını ermenistan hakimiyyetinin “xeyrine”, xalqın ise ziyanına olduğunu deyirler. Onların fikirince, hem Köçeryan, hem de Sarkisyan Dağlıq Qarabağ “kartından” istifade edib hakimiyyete gelibler ve sonradan sanki bu münaqişenin hell olunmasını deyil, vaxt udmağı qarşılarına meqsed qoyublar. Ancaq artıq “udulası” vaxt da qalmayıb...