Terbiye, utanma duygusu, güzel ahlak ve toplum töresine uygun davranış anlamına gelen Edep, insan için büyük bir meziyettir. Edep, insanın kusurları ve hatalarını örten giydiği elbiseye benzetilmiş, elbise insanın mahrem yerlerini örttüğü gibi edep, yani utanma duygusu ise kişinin kusur ve hatalarını örter, ona üstün saygınlık kazandırır. Utanma duygusunu kaybolan insan hayvanlaşır, böyle bir fertlerden oluşan toplum ise, soysuzlaşır. Çünkü utanmak, insanlara has bir haslettir. Hayvanlar için böyle bir şey söz konusu değildir. Günümüzde kimi gençlerin toplumun hassasiyetini dikkate almadan açıkça sarmaş dolaş öpüşmeleri, edep ve iffetlerini kaybedişlerinin bir yansımasıdır. Hz. Mevlana ise, “Âdemoğlu şayet edep ve hayâdan yoksun ise, insan değildir. Çünkü insanla hayvan arasında gerçek fark edepten ibarettir”der. Kültürümüzde bu ve benzeri edep dışı davranışlara, “Edep yahu- Utan, Edebini takın,” sözü, terbiye ve ahlaktan yoksun böyle kişiler için söylenmiştir. Hz. Mevlana’nın, “Âdemoğlu şayet edep ve hayâdan yoksun ise, insan değildir. Çünkü insanla hayvan arasında gerçek fark edep- terbiyeden ibarettir,” tanımlaması anlayana oldukça anlamlıdır.DEVAMI