Çocuğunuzla iletişiminiz nasıl? Anlayabileceği her konuda çocuğunuzun fikrini alıp, onun da görüşüne değer verdiğinizi hissettiriyor musunuz? Yoksa daha çok “çünkü ben öyle istiyorum, ben senin annenim”, “bunu yapmak zorundasın” türünden cümleler mi kullanıyorsunuz? Ya da çocuğunuzu hayal kırıklığına uğratmak istemediğiniz için her istediğine izin veriyor, onun ruh haline göre asla yapmaması gereken bir şeyi bile yapmasına ses çıkarmıyor musunuz? Tüm bunlar bir yana çocuğunuz size ihtiyaç duyduğunda, her seferinde kendinizi çeşitli mazeretlerinizi anlatarak neden o anda onun yanında olamadığınızı açıklarken mi buluyorsunuz? Dahası onun ihtiyaçlarına, okuldaki deneyimlerine, arkadaşlık ilişkilerindeki durumlara ya da nerede ne yaptıklarına karşı ilgisiz misiniz? İşte bu davranış modelleri, sizin hangi tip anne olduğunuzu bilimsel olarak ortaya koyan işaretler. Peki bilimsel olarak tanımlanan bu 4 annelik modeli, çocuğunuzun hem bugününü hem geleceğini nasıl etkileyebiliyor? Uzman Psikolog Sena Yücesan, Anneler Günü kapsamında yaptığı açıklamada; 4 farklı ebeveynlik tarzı bulunduğunu belirterek, hem annelik modelinizi saptayabileceğiniz bilgilendirici bir yazı hazırladı hem de çocuğunuza etkilerini anlattı; önemli uyarılar ve önerilerde bulundu.Demokratik Anneler / Sıcak fakat sıkı
- “Çünkü ben öyle söyledim”, “Ben öyle istedim” demek yerine, çocuğunuzu dinliyor, görüşünü anlamaya çalışıyor ve fikirlerine değer veriyorsanız,
- Çocuğunuzla her türlü konuyu müzakere etmeye çalışıyorsanız, fakat nihai sorumluluk yine sizde oluyorsa,
- Çocuğunuzun günü planlıysa; gelişimine uygun aktivitelerde bulunurken, televizyon ya da bilgisayar başında geçireceği süre gibi çeşitli eylemlerini kısıtlamışsanız,
- Evin kurallarına neden uyması gerektiğini, koyduğunuz kuralların ne işe yaradığını anlatıp onunla ortak bir yol bulmaya çalışıyorsanız, ancak kurallara uymadığında sonuç ceza değil; uyarıysa,
- Çocuğunuz sizinle rahatça iletişime geçebiliyorsa, her konuda düşüncelerini sizinle paylaşabiliyorsa, onu yargılamayacağınızı ya da kınamayacağınızı biliyorsa,
- Çocuğunuzdan beklentileriniz genellikle onun yaşına ve gelişimine uygunluk gösteriyorsa,
- Bağımsız bir birey olması için teşvik ediyorsanız.
- Şartlar ne olursa olsun çocuğunuzun her koşulda kurallara soru sormadan uyması gerektiğine inanıyorsanız,
- Onun yaşantısına ilişkin seçenekler yerine kendi beklentilerinizi sıralıyorsanız,
- Sıkı bir disiplin uyguluyor, kısıtlayıcı ve cezalandırıcı bir üslup kullanıyorsanız,
- Kendinizi sık sık “Ben öyle istediğim için”, “Çünkü ben öyle söylüyorum, ben senin annenim” diyerek kurallarınızı açıklarken buluyorsanız,
- Çocuğunuza istediklerinizi yaptırmak için ceza vermeyi araç olarak kullanıp, sık sık ceza veriyorsanız,
- Çocuğunuz cezalandırılacağı gerekçesiyle düşüncelerini sizinle paylaşamıyorsa,
- Çocuğunuza karşı düşük sıcaklık gösteriyor, "Böyle yaparsan seni sevmem”, “Kardeşin daha uslu onu daha çok seviyoruz”, “Beni hasta ettin”, “Seni bırakıp giderim" gibi cümlelerle sevgi kaybına yönelik suçlamalarda bulunuyorsanız,
- Genellikle çocuğunuzdan beklentileriniz yüksekse ve bu beklentiler onun gelişimiyle uyum göstermiyorsa.
- Çocuğunuzun hayal kırıklığına uğrayabileceği gerekçesiyle “hayır” demekten kaçınıyorsanız,
- Kuralları genellikle çocuğunuzun ruh haline ve hislerine göre esnetiyorsanız,
- Çocuğunuzla çatışmalardan sağlıklı bir iletişimle çıkmak yerine, o üzülmesin diye olası çatışmalardan kaçınıyorsanız,
- Anne olmaktan çok arkadaş olmaya çalışıyorsanız,
- Çocuğunuzun bir şeyler yapması, onu motive etmek için abartılı ödüller veriyor ya da vaat ediyorsanız,
- Çok sıcak fakat kontrolsüz davranıyorsanız, sevginizi göstermenin yolunun onun bütün istediklerini vermek olduğunu düşünüyorsanız,
- “Eğer istiyorsan geç saatlere kadar oturabilirsin", "Yapmak istemiyorsan hiçbir şeyi yapmak zorunda değilsin" tarzı cümleler kuruyorsanız,
- Çocuğunuzun duygusal ya da fiziksel ihtiyaçlarıyla ilgilenecek zaman bulamıyor, sadece basit ihtiyaçlarını karşılıyorsanız,
- Çocuğunuzun ev hayatı dışında eğitim ya da sosyal hayatı hakkında pek bir bilginiz yoksa,
- İş ya da başka sebeplerden dolayı çocuğunuzu sık sık yalnız bırakarak, evin dışında fazla zaman harcıyorsanız, onunla geçirdiğiniz zaman ve paylaşımınız azsa,
- Çocuğunuz size ihtiyaç duyduğunda, kendinizi mazeretlerle onun için neden orada olamadığınızı açıklarken buluyorsanız,
- Çocuğunuzun arkadaşlarının, öğretmenlerinin adından daha fazlasını bilmiyorsanız,
- Çocuğunuza karşı sıcak davranmıyorsanız ve ondan herhangi bir beklentiniz yoksa,
- Çocuğunuzun ihtiyaçlarına, okuldaki deneyimlerine, arkadaş ilişkilerindeki durumlara ya da nerede ne yaptığına ilgisiz kalıyorsanız,
- “Nerede olduğun umurumda değil", "Ne yaptığını neden umursayayım?" tarzı cümleler kullanıyorsanız,
- Çocuğunuz tarafından rahatsız edilmek istemiyorsanız ve kendi hayatınızla ilgilenme eğilimindeyseniz.