Temel ekonomik girdilerde dışa bağımlılık ve yatırımların dış kredi piyasalarından sağlanan kaynak ile gerçekleştiriliyor olması zorunluluğu, para piyasalarının sürekli dış kredi ihtiyacını ortaya çıkarır. Böylece bankalar, dış borçlanmaya giderek finansman sağlarlar. Buda, iç piyasada faiz seviyesinin yüksek seyretmesine neden olur.Devletin; zaruri sosyal hizmetleri ve altyapı yatırımlarını geçekleştirirken, bu piyasalardan borçlanmak zorunda olması,üretilen mal hizmetin maliyetini yükseltir.
Türkiye, uzun yıllar IMF ile dönemsel anlaşmalar yaparak finansman ihtiyacını karşıladı. AKP iktidarı ile birlikte, IMF ile yeni anlaşmalar yapılmadı ve geriye dönük borçlanma kapatıldı. IMF kredisinin faizi % 0,50-075 seviyelerinde seyretti. Diğer para piyasalarına göre daha ucuz bir finans kaynağı idi. YAZININ DEVAMI