İğneyi kendine, çuvaldızı başkasına ölçüsünü bize öğreten atalarımızın yolundan giderek Endonezya ve gerekse Japonya milliyetçilik hareketlerini hasbel kader yerinde sadece gözlemlemiş eski bir Milliyetçi Hareket Parti ülkücü teşkilatı üyesi ama her zaman yüreğinde milliyetçilik rüzgarı esen satırların sahibi olarak acizane anılarımızı arzedeceğiz.
RUHUN DEĞİŞMEZ RAHAT OL
Sapporo Hokkaido Üniversitesi tarih hocası Koyama Koichiro hoca 1991 de Japon milliyetçi gençleri caddelerde kamyonetlerin üzerinde eski Japon bayrağı ve üzerinde hoparlör ile “Kuril adalarını Ruslardan alalım” dediği günlerde “milliyetçiler dünyanın her yerinde aynıdır. Prototip olarak da birbirine benzerler” demişti. Ben de düşünmüş “Rus düşmanlığından başka ortak yanımızı bulmak zor galiba” demiştim. O günlerde caddelerde sırtında gitarı saçlarını sarıya boyamış Japon gençler de türemiş ve muhafazakar Japon toplumundan etkilenmiş bir Türk olarak hocaya şöyle demiştim: “Bu gençleri görünce Japonya’nın geleceğinden endişe ediyorum.” Cevap: “Ne yaparlarsa yapsınlar onlar Japon. Çünkü Japonca yazıyorlar. Ruhları değişmez. Rahat ol.” Aradan 18 yıl geçip de 2009 yılı Şubatında Tokyo’ya gittiğimizde aynı kamyonetlerde aynı hoparlörlerden Japon milliyetçi gençlerin aynı haykırışlarını yeniden duyduğum zaman hocayı tekrar hatırladım. Japon milliyetçiler davalarından vageçmemişler ve yollarda hoparlörden bağara bağara aynı sıloganları atarak geçiyorlardı. Japon milliyetçiler davalarında sebatkâr idi.
RUHUN DEĞİŞMEZ RAHAT OL
Sapporo Hokkaido Üniversitesi tarih hocası Koyama Koichiro hoca 1991 de Japon milliyetçi gençleri caddelerde kamyonetlerin üzerinde eski Japon bayrağı ve üzerinde hoparlör ile “Kuril adalarını Ruslardan alalım” dediği günlerde “milliyetçiler dünyanın her yerinde aynıdır. Prototip olarak da birbirine benzerler” demişti. Ben de düşünmüş “Rus düşmanlığından başka ortak yanımızı bulmak zor galiba” demiştim. O günlerde caddelerde sırtında gitarı saçlarını sarıya boyamış Japon gençler de türemiş ve muhafazakar Japon toplumundan etkilenmiş bir Türk olarak hocaya şöyle demiştim: “Bu gençleri görünce Japonya’nın geleceğinden endişe ediyorum.” Cevap: “Ne yaparlarsa yapsınlar onlar Japon. Çünkü Japonca yazıyorlar. Ruhları değişmez. Rahat ol.” Aradan 18 yıl geçip de 2009 yılı Şubatında Tokyo’ya gittiğimizde aynı kamyonetlerde aynı hoparlörlerden Japon milliyetçi gençlerin aynı haykırışlarını yeniden duyduğum zaman hocayı tekrar hatırladım. Japon milliyetçiler davalarından vageçmemişler ve yollarda hoparlörden bağara bağara aynı sıloganları atarak geçiyorlardı. Japon milliyetçiler davalarında sebatkâr idi.