İngiltere'de çay, yerel olarak yetiştirilmese de, İngiliz kültüründe özel bir yere sahiptir. Bu günlük ritüel, popüler olarak "Beş Çayı" olarak bilinir ve kökenleri 15. ve 16. yüzyıllara dayanır. 1600'lü yıllarda Çin ile yapılan ticaret sonucunda başlayan bu alışkanlık, zamanla aristokrasi ve burjuvazi tarafından benimsenmiş ve bir statü sembolü haline gelmiştir.Zamanla İngilizler, Çin'den bağımsız olarak çay yetiştiriciliğini öğrenmek için adımlar atmışlar ve bu sayede Hindistan ve Sri Lanka'da çay plantasyonları kurulmuştur. Bu, çayın maliyetini düşürmüş ve tüm sosyal sınıflar arasında çay tüketimini demokratikleştirmiştir.Gelenek Nasıl Evrimleşti? 19. yüzyılda Bedford Düşesi Anna tarafından başlatılan Beş Çayı geleneği, öğle yemeği ile akşam yemeği arasındaki uzun süreyi kapatarak sosyal bir etkinlik haline gelmiştir. İki farklı şekilde uygulanan bu gelenek:
- High Tea (Yüksek Çay): Akşam yemeği olarak yemek masalarında servis edilen erken saatteki çay.
- Low Tea (Alçak Çay): Beşe kadar alçak yemek masalarında yapılan daha rahat çay partileri.
- Hafif İkramlar: Çatal bıçak gerektirmeyen atıştırmalıklar, toplantının hem rahat hem de şık doğasını vurgular.
- Uygun Servis: Her misafirin yanında mutlaka sıcak süt ve şeker bulunur, çay genellikle gümüş ya da porselenlerde servis edilir.
- Sunum ve Çeşitlilik: Tatlı ve tuzlu ürünler dengeli bir şekilde sunulur.
- Tüketim Normları: Misafirlerin ikramları bitirmesi beklenir; arta kalanlar hoş karşılanmayabilir.
- Çay Hazırlığı: Poşet çay yerine demlikte demlenmiş çay tercih edilir.
- Mekansal Düzen: Çaydanlığın ayrı bir masada olması, ev sahibinin detaylara verdiği önemi ve çay hazırlığına gösterilen saygıyı gösterir.
