KEFEN
Niçin hâlâ meşgulsün, ey gafil, senle-benle!
Bak, geziyor cellâdın, elinde ak kefenle!..
MÛCİT
Hey, seni, gidi gidi; illet-zillet mûcidi!
Çık piyasaya bir sor: “Kim âkil, kim zibidi?!”
YORGUNLUK
Kol yorgun, ayak yorgun, gövde yorgun, baş yorgun;
Bitmişsin haberin yok, sanarsın, dağ-taş yorgun!
UTANMAZ
Hiç, yüzün kızarmıyor, bukalemun gibisin!
Yalancı riyâkârsın: İnsanlığın dibisin!
UYDU
Niçin tafralanırsın; uydunun uydususun!
Susun ahbaplar, susun; bizim uydu, uyusun!
NE?
Partide baş olsan ne; en son nefer olsan ne!
Menfaate paravan, hepsi birer bahane!
TÜKENMİYOR
Kiminin, kendi, yedi; kiminin oğlu-kızı;
Bir türlü tükenmiyor mîrî malın hırsızı!
TÜRK
Türk deyince susan dil; ona zehir kusan dil;
Türk olmasaydı eğer, yaşardın rezil-sefil!
ADÂLET
Devlet’in aklı, adâlet; adâletin özü, hürmet!
Nezâket ile, zarâfet; en başta gelen asâlet!
EYYY!
Ey muhlis!..Şiirimi, keyf için yazdım, sanma!
Ey müflis!... Şiirimi, hayf için yazdım, sanma!
