MÜSAMAHA
Şunlara câni dersin, şunlara da fahişe;
Onu meşrû ‘yapanı’, niçin katmazsın iş’e?!
NAS
Haydi, “nas var, nas” diye coşup bağırdın bas-bas;
Ardından da başladı, bin iftirâ, bin kumpas!
BUKALEMUN
Çehre, acayip; kelâm, garip; edâ, murdar tip;
Kâh Müslüman; kâh yâhudi; bâzen, ehl-i sâlip!
MÜFTERİ
Depreştikçe yalanı, bozulur fiyakası;
Gelir mi bir araya müfterinin yakası!
VAR AMMÂ
Adında Türk var ammâ ihâle belli değil;
Türkçe’yi taşıdığı merhale belli değil!
TÜRKÇE
Türkçe, Türk’ün dilidir; seveni, sevgilidir!
Kültürün temelidir; dâim kükremelidir!
DAYI
Kabadayısın, dayı; hem bekacısın dayı;
Peki niçin satarsın, bahçeyi ve tarlayı!
SEVGİ
Ne kimseye boyun bük; ne ona bak tepeden!
Hayatta hiçbir şey olmaz, ta gönülden sevmeden!
DEPREM
Binlerce kişi öldü; yok ortada mes’ulü;
Hayatta olanlar da, birer yaşayan ölü!
TÜRK
Türk, ezelden, gözüpek, tokgözlü vicdanlıdır;
Merhametli, hürmetli, mert sözlü îmânlıdır!
