“Aşk karın doyurmaz oğlum”, dedikleri çağda, yaptığım her güzel iş için:
-Aşkolsun sana, derler, bu söz, gönlüme hoş gelirken kafamın karışmasına sebep olurdu.
Yürüyüşümüzün, duruşumuzun değişip dönüştüğü çağlarımızda:
-Yoksa âşık mısın, dediler mi inkâr edecek söz bulamazdık.
Bir gün:
-Bu oğlan âşık, diye fısıldadı büyüklerin biri, ötekine…
Ne yalan söyleyeyim, hoşuma gitti. Âşık olmanın farklılığını, hazzını inkâr etmeyecek yaşa gelmişim demek.
Yıllar geçti, şiirler yazmaya davam ettim. Niçin aşk üzerine çok fazla şiir yazmadığımı
bilemiyorum.
Ölçülü şiirler yazmaya başlayınca kendime bir mahlas bulayım dedim,İbretî’de karar kıldım. Derken uzun zaman gizli gizli çalıp söylemeye başladım şiirlerimi.
Yurt dışı görevim esnasında bir programda öğrencilerimle gerçekleştirdiğimiz etkinliklerin ardından kıyafet değiştirerek “Âşık İbretî huzurlarınızda…” dendiği bir anda çıktım sahneye…
Bağlamam elimde, oturdum… Bir bacımız:
-Niye adamı kandırıyorsunuz?... Abdullah Hoca değil mi bu, demez mi?...
Bir başka yerde, yine Âşık İbretî olarak çağrılıp sahnedeki yerimi alınca, yine dinleyenler arasından biri:
-Anaaam, bu da âşıkmış, demez mi?
Düzenlenen bir şiir yarışmasına serbest ve ölçülü olmak üzere iki şiirimle katılmıştım. Tanınmış bir Âşık olan arkadaşım salonun girişinde beni tanıtıyor arkadaşına:
-Bu da şiir yazıyor ara sıra ama ölçülü şiir yazamıyor henüz, deyince:
-Daha öğreneceğimiz çok şey var, bir gün ölçülü şiir de yazarız inşallah, deyip salona girdik.
İki şiirim de dereceye girmişti. Serbest dalda 3, ölçülü şiirde 2.liğe lâyık görülmüşüm ve ödülümü aynı arkadaşımız vermişti.
Bir okulumuzda Âşık Veysel’i anma programı için yaptığım bir şiirimi çalıp söylemeden önce, aşk’ı tarif eden bir şiirimi sunup ardından Veysel Usta’ya olan saygımı dile getirmiştim:
Dediler ki, “bize aşkı tarif et”
Bu gönül, bilmeden ataşa düştü
Sözde değil özde bütün marifet
Aşkı aramadım aşk başa düştü
Herkes sezebildiğinin arifidir
Âşık insanlığın en zarifidir
Aşk tarifsizliğin tam tarifidir
Aşkı aramadım aşk başa düştü
Bağrıma değdikçe aşkın yelleri
Mızrabımla tarıyorum telleri
Aşk ile dolaştım bizim elleri
Aşkı aramadım aşk başa düştü
Bazı Albayrak’la gökte yarıştım
Bazı vatan toprağına karıştım
Düşmanıma küstüm, dostla barıştım
Aşkı aramadım aşk başa düştü
Çok kere Mecnun’u oldum yurdumun
Damarlarına kan oldum ordumun
Zaferlerine şan oldum ordumun
Aşkı aramadım aşk başa düştü
Âşıklar deryada ataşa düşer
Kendi zirvesini kendisi aşar
İnsan bulur şaşar bulamaz şaşar
Aşkı aramadım aşk başa düştü
Bir dalımda Karac’oğlan oturdu
Veysel bir dalımda meyve yetirdi
Yunus omuzunda İbret getirdi
Aşkı aramadım aşk başa düştü ----MART 2019
ÖZÜ, SÖZÜ BİZİMLEDİR VEYSEL’İN
Yurdu sarmış ünü dünden yarına,
Yürür önümüzde özü Veysel’in.
Sazıyla yolumuz açıp koşturmuş,
Asfalttır yokuşu, düzü Veysel’in.
Dede Korkut soylu kutlu ozanım.
Kelime kelime inci dizenim.
Türküleri dilden dile gezenim,
Vardır Akpınar’da izi(*) Veysel’in.
Bir zaman Akpınar onun yurduydu.
Gözesine varıp bağdaş kurduydu.
Yeni nesle ilham, irfan verdiydi,
Hatırası her an taze Veysel’in.
Söylerdi “Subaşında, bulaklarda”,
Derdi ki: “Türk’ün sesi kulaklarda”.
Yine hep “Beşiklerde, beleklerde”…
Bize sesi gelir bazı Veysel’in.
Diyor ki ”Uzun ince bir yoldayım”.
Dese de “Bilmiyorum, ne haldeyim”.
“İki kapılı bir handa”, yoldayım,
Dosttan dosta miras sazı Veysel’in…
İlhamdır sözleri, emek birazı.
Türkülere azık etmiştir sazı.
Toprağın sesidir kutlu avazı,
Hakk’tan gelen kelam sözü Veysel’in.
Sevda kokar, sevgi saçar gönüle.
Milletiyle coşup yaşar el ele
Söz ile öz ile girer gönüle,
Görmez kötülüğü gözü Veysel’in.
“Can kafeste durmaz, uçar” dediydi.
“Dünya bir han, konan göçer” dediydi.
“Ay dolanır, yıllar geçer” dediydi.
Yolumuzu açar özü Veysel’in.
Türklük sevgisiyle, varır özüne.
Işıktır yüreği görmez gözüne
Dikkat edin İbretî’nin sözüne,
Çağdan çağa rehber közü Veysel’in.
Rehber özü, sözü, sazı Veysel’in. -----14 Mart 2019, Samsun
----(*): Veysel, 1940’lı yıllarda Akpınar Köy Enstitüsü’nde sazıyla sözüyle görev yapmıştır.
Program konuğu olan o Âşık kardeşim aldı mikrofonu, dinleyenlere mealen şöyle söyledi:
-(Adımı vererek) güzel söyledi, iyi hoş da Âşıklık öyle kalemle olmaz. İrticali (doğmaca söyleme yönü) olmayana âşık denmez…
Saygıyla karşıladım.
İlk defa söylüyorum ki evet, ben âşığım.
Eşi, benzeri olmayan Türkçeye ve Türk Milletine, Türk yurduna ve onun güzelliklerine, bayrağımıza can ve şan veren bütün değerlere, insanın özüne, olgun insan sözüne, yeryüzü, gökyüzüne… âşığım.
Bu aşkın varlığının derecesini tam olarak anlatamamış olsam da aşığım.