“Ben küçükken sen elimi tuttun, bana yürümeyi öğrettin...
Şimdi ben senin elinden tutuyorum, birlikte bahçede yürüyoruz.”
(ตอนฉันเด็กๆ เธอจับมือฉันแล้วสอนฉันเดิน ตอนนี้ฉันช่วยเธอเดินเล่นในสวนสา)
Bir cümle bazen bir ömrü anlatır. Tayca’dan çevrilen bu sade ama derin anlamlı söz, annelik duygusunun ve nesiller boyunca süren sevginin en yalın ifadesidir. Bu cümlede yalnızca bir çocukluk hatırası değil, aynı zamanda bir teşekkür, bir vefa ve ömür boyu sürecek bir sevginin yankısı vardır.
İnsan hayatı, bir annenin elleriyle başlar. İlk adımlar, ilk gülüşler, ilk düşüşler… Her birinin ardında, çocuğunun en ufak hareketine bile yüreğini koyan bir annenin gölgesi vardır. Elinden tutup yürümeyi öğreten bir anne, aslında hayatta ilerlemenin ilk dersini verir. O tutulan el, sadece fiziksel bir destek değil; aynı zamanda güvenin, sıcaklığın ve sonsuz sevginin sembolüdür.
Yıllar geçer, roller değişir. Büyüyen çocuk, yaşlanan annesinin ellerini bu kez kendi avucunun içine alır. Çünkü anneler, evlatlarını büyütürken aslında kendilerini bir gün çocuklarının şefkatine emanet ederler. Tayca’daki o söz tam da bunu anlatır: bir ömrün halkalar gibi birbirine bağlanan iki dönemi; bir zamanlar elini tutan anneye, şimdi destek olma sırası çocuğundadır.
Anne sevgisi, hiçbir karşılık beklemeden veren, hiçbir şart aramadan bağışlayan yegâne duygudur. Toplumların en temel yapı taşlarından biri olan aile, annelerin özverisiyle ayakta kalır. Onlar yalnızca doğurmaz; büyütür, korur, öğretir, yeri gelir sessizce ağlar, yeri gelir gözyaşlarını saklayarak güler.
İşte bu yüzden bir gün değil, her gün değerini bilmeli annelerin. Çünkü o ilk yürümeyi öğreten eller, aynı zamanda bize insan olmayı, sevgiyi, sabrı ve merhameti öğreten ellerdir.
Bu ifade—“Ben küçükken sen elimi tuttun, bana yürümeyi öğrettin. Şimdi ben senin elinden tutuyorum, birlikte bahçede yürüyoruz.”—sadece bir teşekkür değil, bir hayat dersi, bir vefa borcudur.
Anneler; zamanın yoramadığı, sevginin hiç eksilmediği kalplerdir. Her yaşta bir yuvadır, her anda bir duadır.
Selam ve dualarla...
