Tarih sahnesinde bazı anlar vardır ki, yalnızca bir savaşın değil, bir milletin kaderinin yeniden yazıldığı anlardır. Çanakkale Savaşı, işte böyle bir dönüm noktasıdır. 1915 yılında, dünyanın en büyük ordularına karşı, inancın, azmin ve vatan sevgisinin ne denli güçlü olduğunu tüm dünyaya gösteren bir milletin direnişidir.
O günlerde Türk milleti sadece düşmana karşı değil, açlığa, yorgunluğa ve imkânsızlıklara karşı da mücadele veriyordu. Yüzlerinde umut, yüreklerinde iman olan Mehmetçikler, vatan toprağını korumak uğruna gözlerini kırpmadan şehadete yürüdüler. Onlar için önemli olan, geride ne bırakacakları değil, vatanı kime bırakacaklarıydı.
Çanakkale Zaferi, yalnızca askeri bir başarı değil, aynı zamanda birlik ve beraberliğin en güçlü simgesidir. Türk, Kürt, Laz, Çerkes, Arap… Anadolu’nun dört bir yanından gelen kahramanlar, aynı siperlerde omuz omuza savaşarak, Çanakkale’yi geçilmez kıldılar. Onların kanlarıyla sulanan bu topraklar, bugün özgürlüğümüzün ve bağımsızlığımızın teminatıdır.
Çanakkale, geçmişten gelen bir ses değil, bugün hâlâ kulaklarımızda yankılanan bir çağrıdır: "Vatan, uğruna can verilerek korunur." O gün destan yazan o kahramanların mirasına sahip çıkmak, sadece anmakla değil, onların uğruna savaştığı değerlere sahip çıkarak mümkündür.
Bugün bize düşen görev, Çanakkale ruhunu sadece anma törenlerinde hatırlamak değil, her gün kalbimizde yaşatmaktır. Çünkü Çanakkale, geçmişte kazanılmış bir zafer değil, geleceğimizi şekillendiren bir ruh ve bilinçtir.
Ne mutlu o ruha sahip çıkabilenlere…
Çanakkale: Destanın Gözyaşları
Bir sabah uyandı toprak,
Gök kızıl, deniz hırçın,
Top sesleri yankılandı ufuktan,
Ve yankılarında bir milletin yüreği…
Yedi düvel geldi üstüne,
Demir kuşlar, çelik gemiler,
Ama bilmediler ki,
Mehmetçik’in göğsü surdur, geçilmez!
Ana yüreği dualarla yoğruldu,
Kınalı kuzular cepheye uğurlandı,
Kimisi son mektubunu yazdı,
Kimisi son kez baktı güneşe…
Kanla sulandı Gelibolu,
Bir destan yazıldı her siperde,
Ölüm vardıkça, vatan doğdu,
Şehitler, cennetin kapısında…
Ve biz, bugün hürsek,
O gün toprağa düşenlerin yüzü suyu hürmetine,
Çanakkale geçilmedi, geçilemez,
Çünkü burada, vatan aşkıyla atan kalpler yatar…
